Yaka (2013)

Işığı sönerken günün
Mevsimsiz göçer aşk
Tohum acemice çatlar
Büyümenin uğultusu döner salyangozda
Güneye salınırken köklerin
Kuzeyde budaklanırsın
Iki kıtanın ucu dudaklarım olur
Mavi gövdenden öpmek isterim.
Yalnızlık kopan kaya gibi
Düşer ses organlarıma
Şehri enkaza çeviririm
Ama kuşbaza kimse kızamaz;
Istanbul bilir bunu
Bu bozguna uğramış mesafeler
Bu çakırkeyif hava
Istanbul bilir bunu
Dudaklarımı terkettiğimdendir.