Dil ve Yalnızlık (2013)
Gellnerin sahip olduğu bilginin derinliği ve genişliğini gösteren gerçekten çok etkileyici bir kitap. Bunu söylerken, kitabın en az iki açıdan dik kafalı olduğunu söylemek gerekir. Önce Gellner toplumun tarihsel ve kültürel durumunun mükemmel bir şekilde vatandaşlarının entelektüel ve psikolojik yapısına yansıdığını varsayar. Gellner öğrenmenin ozmos teorisine dayandığına inanıyor, verilen kanıtlar yetersiz olsa da insanlar aslında bazı şeyleri önceden biliyorlar veya inanıyorlardı. Şüphesiz hiç kimse (hiçbir akademisyen) sadece birkaç sayfa kitap okuyarak Amerikanın günümüz sosyal, kültürel ve politik sorunlarının bu kadar net bir şekilde açıklanabilmesinin mümkün olduğunu düşünemezdi. Üstelik bu açıklamanın aynı zamanda rastgele seçilmiş kişinin zihninin açıklaması varsayılamazdı.
Gellnerin ikinci farklı noktası Wittgensteinın işini herkesten farklı yorumlamasıdır. Gellner bize Wittgensteinın, Tractatusun logical atomismini köylülerin romantik bakış açısına dayanan determinist kültürel/görecelilik ile değiştirdiğine ikna etmeye çalışıyor.
